Endometrioza – czym jest i jak ją leczyć?
Endometrium to błona śluzowa naturalnie wyściełająca jamę macicy. Ma różną grubość, w zależności od wieku i cyklu miesiączkowego kobiety. Endometrioza występuje wtedy, gdy endometrium rozrasta się poza jamę macicy, w jamie otrzewnej, jajnikach, jajowodach. Towarzyszy jej ból w podbrzuszu, zwłaszcza podczas menstruacji, oraz zaburzenia płodności. Cierpi na nią nawet co trzecia kobieta na świecie. Komórki błony śluzowej trzonu macicy u kobiety chorującej na endometriozę mogą tworzyć tzw. ogniska endometrialne zlokalizowane w jajnikach, jelitach, układzie moczowym lub w otrzewnej. Reagują na zmiany hormonalne podobnie, jak zdrowo ułożone komórki. Organizm kobiety jest wtedy w ciągłym stanie zapalnym. Dochodzi do: Objawy choroby O endometriozie może świadczyć: Jeśli masz podobne objawy, skonsultuj się z lekarzem. Skieruje Cię na badania i zaproponuje terapię. Miesiączki nie muszą być bolesne – to jest mit. A mogą być objawem na przykład endometriozy.
7 sierpnia – Dzień Pracownika Opieki nad Osobami Starszymi
Misją opiekuna/ki jest niesienie pomocy osobom starszym. Dbanie o utrzymanie dotychczasowego komfortu życia w warunkach mieszkaniowych osoby starszej, bez konieczności narażania seniora na zmiany, które mogą negatywnie wpłynąć na niego. Jest to zawód wymagający dużej cierpliwości, zrozumienia, empatii. Wszystkim osobom pracującym na rzecz osób starszych życzymy zdrowia, wytrwałości oraz ogromnej satysfakcji z wykonywanej pracy.
Otyłość wśród dzieci – same z niej nie wyrosną
Nadmierna masa ciała w młodym wieku może nieść za sobą poważne konsekwencje zdrowotne w dorosłości. Sprawdź, jak możesz pomóc swojemu dziecku Otyłość to nieprawidłowe i nadmierne nagromadzenie tkanki tłuszczowej, które stanowi zagrożenie dla zdrowia. Jest chorobą wymagającą leczenia, a nie problemem estetycznym. Kiedy zaczyna się otyłość? Prawidłową masę ciała dzieci do ukończenia osiemnastego roku życia określają tabele lub siatki centylowe – odpowiednie dla wieku i płci dziecka. Centyle – interpretacja wyników: < 5 centyli niedowaga 5-25 centyli szczupłość 25-85 centyli norma 85-95 centyli nadwaga > 95 centyli otyłość W profilaktyce otyłości pomagają bilanse zdrowia dziecka. To bezpłatne badania, które przeprowadza pediatra, lekarz rodzinny lub pielęgniarka na różnych etapach życia dziecka – od 1. tygodnia do ukończenia 19 lat. Nie zapominaj o nich – pozwalają wykryć wady rozwojowe i choroby. Między innymi diagnozują nadwagę i otyłość. Jaka jest skala problemu? Otyłość została uznana za chorobę i wpisano ją na listę Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób (w klasyfikacji ICD‑10). Według Polskiego Towarzystwa Leczenia Otyłości, w Polsce nadwaga lub otyłość występują u: 12,2% chłopców i 10% dziewcząt w wieku przedszkolnym 18,5% chłopców i 14,3% dziewcząt w wieku szkolnym. Raport Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) wskazał, że nadwagę i otyłość odnotowano u 32% polskich dzieci w wieku 7-9 lat. Jest to 8 miejsce wśród badanych krajów w Europie. Jeśli widzisz ten problem u swoich dzieci, nie bagatelizuj go. Przekonanie, że dzieci same „wyrosną” z nadwagi lub otyłości prowadzi do nasilenia choroby. 80% otyłych nastolatków będzie borykało się z tym problemem w dorosłym życiu. Dlaczego dzieci są otyłe? Masz wpływ na kształtowanie odpowiednich nawyków żywieniowych swojego dziecka. Możesz wykluczyć wiele czynników, które są przyczynami rozwoju otyłości. Czego należy unikać? Nadmiernemu wzrostowi wagi sprzyjają: nieregularne posiłki – zwiększają tendencję do podjadania siedzący tryb życia, niewielka aktywność fizyczna duże spożycie cukrów prostych (słodycze, słodzone napoje) jedzenie wysokoprzetworzonej żywności (fast food, gotowe dania) Dlaczego otyłości nie wolno lekceważyć? Otyłość przyczynia się do rozwoju innych chorób i może mieć wpływ na skrócenie życia. Ma również znaczenie dla psychicznego zdrowia. Niektóre dzieci z nadmierną masą ciała są bardziej samokrytyczne i mają niską samoocenę. Częściej spotykają się z brakiem akceptacji ze strony rówieśników. Otyłość w dzieciństwie może prowadzić do rozwoju: nadciśnienia tętniczego cukrzycy typu 2 chorób sercowo-naczyniowych problemów natury psychologicznej insulinooporności zaburzeń układu kostno-stawowego dyslipidemii – zaburzeń gospodarki tłuszczowej niealkoholowej stłuszczeniowej choroby wątroby astmy oskrzelowej kamicy pęcherzyka żółciowego zaburzeń hormonalnych. Jak zapobiegać? Otyłość jest chorobą, która zwykle rozwija się powoli. Dlatego postaraj się rozpocząć działania profilaktyczne już na etapie rozpoznania lekkiej nadwagi u Twojego dziecka. Nie zmieni ono swojego stylu życia, jeśli pozostali członkowie rodziny go nie wesprą. Dawajcie sobie dobry przykład. Jedzcie regularnie 4-5 mniejszych posiłków w ciągu dnia, w spokojnej atmosferze, a nie np. przed telewizorem – starajcie się znaleźć czas na wspólne posiłki, na przykład rano lub wieczorem oraz w weekendy. Poinformujcie nauczycieli i opiekunów, że dziecko ma zalecone zasady żywienia i poproście o ich przestrzeganie. Rozmawiajcie z dziećmi o tym, co jadły w ciągu dnia – to je zmobilizuje do kontroli jedzenia. Zadbajcie o to, by w każdym posiłku połowę talerza stanowiły warzywa lub owoce. Zadbajcie o odpowiednią jakość i długość snu. Nie nagradzajcie siebie i nie pocieszajcie słodyczami – zamiast tego możecie pójść razem do kina, muzeum, na łyżwy czy trampoliny. Bądźcie aktywni – ćwiczcie razem (o ile to możliwe). Uprawiajcie ulubione sporty (co najmniej 60 minut dziennie). Chodźcie na spacery. Jak leczyć otyłość u dzieci? Monitoruj wagę Twojego dziecka. Jeśli lekarz rozpozna u niego nadwagę lub otyłość, udzieli Ci porad dotyczących leczenia. W przypadku dzieci leczenie otyłości opiera się głównie na wprowadzeniu diety opartej na zasadach zdrowego żywienia. Nie stosuje się skrajnie restrykcyjnych i niedoborowych diet. Głównym celem leczenia jest poprawa stanu zdrowia. Leczenie otyłości w Szpitalu Miejskim w Rudzie Śląskiej Oddział Pediatryczny oferuje diagnostykę oraz leczenie nadwagi i otyłości u dzieci. W ramach 3-dniowego pobytu w Oddziale wykonywany jest cały szereg badań biochemicznych krwi, przeprowadzane są konsultacje z dietetykiem, psychologiem, fizjoterapeutą, a także z kardiologiem w razie konieczności. Podczas hospitalizacji każde dziecko ma wykonane USG jamy brzusznej, a także USG tarczycy. Dysponujemy również doskonałym analizatorem składu ciała, dostosowanym do leczonej przez nas grupy wiekowej. Personel Oddziału posiada odpowiednie certyfikaty z zakresu diagnostyki i leczenia otyłości oraz stale podnosi kwalifikacje, uczestnicząc w odpowiednich kursach i sympozjach. Źródło: pacjent.gov.pl
Czym jest gastroskopia i jak się do niej przygotować?
Gastroskopia jest badaniem diagnostycznym, umożliwiającym ocenę górnego odcinka przewodu pokarmowego, rozpoznanie schorzeń przełyku, żołądka oraz dwunastnicy. W trakcie badania możliwe jest także pobranie wycinków do dalszych badań diagnostycznych. O tym, jak przygotować się do gastroskopii i jak przebiega badanie lek. Adam Furmaniuk, zastępca ordynatora Oddziału Chorób Wewnętrznych. Co to jest endoskopia górnego odcinka przewodu pokarmowego (inaczej: panendoskopia lub gastroskopia)? lek. Adam Furmaniuk: Badanie polegające na wprowadzeniu do żołądka endoskopu, czyli cienkiego giętkiego narzędzia, za pomocą którego lekarz może obejrzeć górny odcinek przewodu pokarmowego, pobrać wycinki do badania, a także w razie konieczności zastosować leczenie (np. zatamować krwawienie). Kiedy robimy badanie? lek. Adam Furmaniuk: Gastroskopię wykonujemy m.in. kiedy mamy zgagę lub inne objawy choroby refluksowej, problemy z przełykaniem, bóle w nadbrzuszu lub dolegliwości dyspeptyczne (nudności, wymioty, pełność poposiłkowa, odbijanie). Objawy te stanowią szczególnie wskazania do gastroskopii zwłaszcza wtedy, gdy występują u osób po 45. roku życia i kiedy występują objawy alarmowe, takie jak: niewyjaśnione zmniejszenie masy ciała, trudności z połykaniem lub ból podczas przełykania, silny ból w górnej części brzucha pojawiający się nocą niedokrwistość diagnostyce celiakii Wskazaniem do pilnej gastroskopii są wszelkie objawy krwawienia z górnego odcinka przewodu pokarmowego (smoliste=czarne stolce, krwawe wymioty, niedokrwistość z niedoboru żelaza). Jak przygotować się do gastroskopii? lek. Adam Furmaniuk: Przed gastroskopią należy powstrzymać się co najmniej przez 6 godzin od jedzenia i 4 godziny od picia (czasem ten czas może być dłuższy, o czym pacjent zostanie poinformowany przez lekarza). W razie przyjmowania na stałe (w godzinach porannych) niezbędnych leków można je połknąć, popijając niewielką ilością wody. Kilka godzin przed badaniem nie należy palić papierosów ani żuć gumy. Bezpośrednio przed badaniem należy wyjąć protezy zębowe. Jeżeli przyjmuje się leki zmniejszające krzepliwość krwi, przed planowaną gastroskopią niektóre z nich należy odstawić albo zamienić na inne preparaty. Można to zrobić jedynie po konsultacji z lekarzem. Jak przebiega badanie? lek. Adam Furmaniuk: Badanie przebiega w pozycji leżącej na lewym boku, przed badaniem pielęgniarka znieczula gardło, żeby zmniejszyć odruchy zwrotne w trakcie zakładania aparatu. Gastroskopia jest badaniem nieprzyjemnym dla pacjenta, ale niebolesnym. Niebolesne jest również pobieranie wycinków z błony śluzowej przewodu pokarmowego. Całe badanie trwa około 5-7min. Czy gastroskopię wykonuje się w znieczuleniu? lek. Adam Furmaniuk: Czasami konieczne jest przeprowadzenie badania z zastosowaniem sedacji, a nawet znieczulenia ogólnego. Sedację stosuje się u pacjentów, którzy już wcześniej mieli gastroskopię i wystąpiła u nich zła tolerancja badania lub u osób, u których można się tego typu trudności spodziewać (np. badania u dzieci i osób chorych psychicznie). Sedację stosuje się także w przypadku gastroskopii długo trwających. Sedacja polega na podaniu leków uspokajających, ułatwiających przeprowadzenie gastroskopii i zmniejszających uczucie dyskomfortu pacjenta w trakcie badania. Jakie są możliwe powikłania po gastroskopii? lek. Adam Furmaniuk: Jako procedura inwazyjna gastroskopia obarczona jest ryzykiem wystąpienia powikłań. Występują one jednak niezwykle rzadko. Powikłania gastroskopii mogą wystąpić zarówno w trakcie badania, jak i po jego zakończeniu (nawet po kilkunastu dniach); niekiedy konieczne jest wówczas przeprowadzenie innych, dodatkowych badań diagnostycznych i leczenie, w tym również leczenie zabiegowe. Częstość powikłań szacuje się na około 0,5% (rzadziej przy gastroskopii diagnostycznej, częściej przy terapeutycznej). Znaczną część stanowią powikłania sedacji. Częstość powikłań gastroskopii diagnostycznej jest bardzo mała: krwawienie występuje w około 0,15% przypadków, a przedziurawienie (gardła lub przełyku) wokoło 0,01%. Pierwszy posiłek, zależnie od rodzaju zabiegu, można spożyć minimum 2 godziny po ustąpieniu znieczulenia miejscowego gardła. Gastroskopia w Szpitalu Miejskim w Rudzie Śląskiej W naszej pracowni Endoskopowej wykonujemy badania endoskopowe, tylko w znieczuleniu miejscowym tzn. po znieczuleniu gardła lidokainą w aerozolu. Terminy rejestracji do pracowni na badanie na chwilę obecną na październik 2025.
Światowy Tydzień Karmienia Piersią
Od 1 do 7 sierpnia obchodzimy Światowy Tydzień Karmienia Piersią. Inicjatywa ta została zapoczątkowana w 1990 roku przez UNICEF, mając na celu promowanie karmienia wyłącznie mlekiem matki przez pierwsze pół roku życia dziecka w celu zapewnienia jego prawidłowego rozwoju. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO), Amerykańska Akademia Pediatrii (AAP) i Europejskie Towarzystwo Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia Dzieci (ASPGHAN), zalecają wyłączne karmienie piersią przez pierwsze 6 miesięcy życia dziecka, a następnie kontynuację karmienia piersią do ukończenia drugiego roku i dłużej przy równoległym podawaniu żywności uzupełniającej. Należy jednak pamiętać, że nawet krótsze lub częściowe karmienie piersią przynosi wiele korzyści zarówno dla matki jak i dla dziecka. Korzyści z karmienia piersią dla dziecka: Karmienie piersią zmniejsza ryzyko m.in.: Podczas karmienia piersią dziecko ćwiczy mięśnie twarzy i jamy ustnej, co pozytywnie wpływa na rozwój mowy. Korzyści z karmienia piersią dla matki:
Światowy Dzień Alopecji
Światowy Dzień Alopecji (znany również jako Międzynarodowy Dzień Alopecji) obchodzony jest zazwyczaj w pierwszą sobotę sierpnia. W Polsce, obchody te mają miejsce w połowie miesiąca, zazwyczaj 3 sierpnia. Święto to ma na celu zwiększenie świadomości na temat łysienia plackowatego, które jest chorobą autoimmunologiczną. Alopecja – utrata włosów Jak już wspomnieliśmy, Alopecja to choroba autoimmunologiczna, która objawia się utratą włosów (częściową lub całkowitą). Dzielimy ją na dwie postacie: Rozproszoną – w tym przypadku włosy wypadają równomiernie. Do tej grupy zalicza się łysienie androgenowe, Ogniskową – charakteryzuje się wypadaniem włosów w skupiskach, nierównomiernie. Pod tą postacią kryje się łysienie plackowate. Łysienie plackowate – rodzaje Tytułem wstępu zaczniemy od przedstawienia rodzajów łysienia plackowatego. Dzielimy je na łysienie plackowate: zwykłe – charakteryzuje się obecnością owalnych ognisk wyłysienia, całkowite – całkowita utrata włosów na skórze głowy (włosy na twarzy zostają zachowane), uogólnione – dochodzi do całkowitej utraty włosów na skórze głowy (także brwi i rzęs) oraz na całym ciele. Łysienie plackowate – przyczyny Aby poznać przyczyny łysienia plackowatego, należy przyjrzeć się najważniejszym czynnikom, mającym wpływ na patologiczną utratę włosów. czynniki autoimmunologiczne – zauważono, że łysieniu plackowatemu często towarzyszą inne choroby z autoagresji – autoimmunologiczne choroby tarczycy, reumatoidalne zapalenie stawów, bielactwo, toczeń rumiany, liszaj płaski, czynniki genetyczne – ocenia się, że ok. 20% pacjentów choruje na łysienie plackowate, za sprawą genetycznego obciążenia. Niestety nie wiadomo, w jaki sposób choroba jest dziedziczona, czynniki immunologiczne – za utratę włosów odpowiedzialna może być reakcja immunologiczna organizmu. Stan zapalny wokół mieszka włosowego prowadzi do obkurczenia, miniaturyzacji i w konsekwencji do wypadania włosów, czynniki psychosomatyczne – długotrwały stres lub traumatyczne przeżycia mogą być przyczyną łysienia. Istnieją doniesienia o nagłych przypadkach utraty włosów, na skutek odczucia silnych emocji. Łysienie plackowate – objawy Pierwsze objawy łysienia plackowatego mogą się pojawić u dzieci i młodych dorosłych. Dochodzi do nagłej utraty włosów na skórze, nie jest ona równomierna, tylko ogniskowa. Wspomniane ogniska mogą być pojedyncze lub mnogie, a ponadto mogą mieć różne średnice (nawet do 10 cm). W niektórych przypadkach można zaobserwować utratę włosów również na innych partiach ciała. Łysieniu zwykle nie towarzyszą inne objawy – sporadycznie może pojawić się zaczerwienie bądź świąd. Łysieniu plackowatemu mogą towarzyszyć również zmiany na płytkach paznokci. Osoby cierpiące na patologiczną utratę włosów, mogą doświadczyć wgłębienia, odbarwień czy pęknięć płytki paznokcia.
1 sierpnia – Światowy Dzień Raka Płuc
Obchodzony dziś Światowy Dzień Raka Płuc to okazja do edukacji i zwiększenia świadomości społecznej dotyczącej wagi profilaktyki w naszym życiu codziennym. Rak płuc to jeden z najczęściej występujących nowotworów i odpowiedzialny za najwyższą śmiertelność wśród chorych. Do głównych czynników zwiększających prawdopodobieństwa zachorowania na nowotwór płuc należą: czynniki środowiskowe i zanieczyszczenie powietrza; palenie tytoniu (czynne i bierne); uwarunkowania genetyczne Problematyczne są objawy, ponieważ nowotwór płuc początkowo nie daje jasnych oznak i najczęściej diagnozowany jest w końcowym stadium choroby. Warto skupić się na diagnostyce, jeśli zauważymy: nieustępujące chrypkę i drapiący kaszel; ból w klatce piersiowej; nawracające infekcje płuc; osłabienie i utrata masy ciała Do działań profilaktycznych należą przede wszystkim: stronienie od tytoniu w każdej jego formie, regularna aktywność fizyczna oraz odpowiednio zbilansowana, bogata w składniki odżywcze i witaminy dieta.
Nowy program wsparcia dla młodzieży w Rudzie Śląskiej!
Od 12 września w naszej poradni psychologicznej dla dzieci przy szpitalu w Rudzie Śląskiej (ul. Główna 11, Bielszowice) rusza Trening Umiejętności DBT (Dialektycznej Terapii Behawioralnej). Dla kogo? Program jest skierowany do nastolatków (szkół ponadpodstawowych), którzy: intensywnie przeżywają emocje i są podatni na zranienie, szybko i silnie reagują emocjonalnie, doświadczają częstych zmian nastroju, mają intensywne wybuchy złości lub trudność w jej kontrolowaniu, odczuwają brak radości czy pozytywnych emocji, mają problemy w zakresie samookaleczenia, wybuchów agresji, przejadania się, uzależnień Co daje udział w treningu? Nauka, jak opanować trudne emocje, Budowanie poczucia własnej wartości, Lepsze relacje z rodziną i rówieśnikami, Więcej spokoju i zrozumienia w codziennych sytuacjach, Praktyczne umiejętności, które pomagają w życiu. Całość programu trwa 24 tygodnie. Jeden moduł 6 tygodni. Trening jest częścią programu pomocy dla nastolatków i nie zastępuje terapii indywidualnej lub rodzinnej.
Choroby oczu u osób starszych
Wiele problemów ze wzrokiem wynika z wieku. Inne są skutkiem chorób, które nieleczone wpływają także na oczy. Z każdą dolegliwością trzeba udać się do odpowiedniego lekarza. Okulista Lekarz, który leczy oczy, to okulista. Jak do niemal każdego specjalisty potrzebujesz do niego skierowania. Nie dotyczy to osób z orzeczonym znacznym stopniem niepełnosprawności, kombatantów i innych osób ze szczególnymi uprawnieniami. Te mają prawo do leczenia specjalistycznego bez skierowania. Warto leczyć oczy w każdym przypadku. Słabe widzenie powoduje: Najpoważniejsze choroby oczu Wśród osób starszych najczęściej występują: zaćma starcza jaskra zwyrodnienie plamki żółtej retinopatia cukrzycowa prezbiopia. Zaćma Inaczej zwana kataraktą. To najczęstsza choroba soczewki u seniorów i seniorek. Nieleczona prowadzi do ślepoty. W tej chorobie: widziane przedmioty są rozmyte i przymglone, pogarsza się ostrość widzenia soczewka oka mętnieje, źrenica może zmienić kolor z czarnego na szarobiały widzenie światła nie jest zaburzone oczy nie są przekrwione ani nie bolą – co sprawia, że na początku pacjenci często nie zauważają problemu. Zaćmę leczy się operacyjnie. To dość powszechny i bardzo bezpieczny zabieg. Po jego przeprowadzeniu znacząco poprawia się ostrość widzenia. Jaskra Dość częsta i bardzo poważna choroba oczu. Jest nieuleczalna, a w przypadku nagłego ataku choroby może nieodwracalnie uszkodzić wzrok. Dlatego tak ważne jest jej wczesne wykrycie. Ta choroba: dość często wiąże się z nadciśnieniem tętniczym i sama może powodować podwyższone ciśnienie wewnątrzgałkowe w ostrym ataku powoduje ból oka i zamglenie widzenia w większości przypadków rozwija się przewlekle i bezobjawowo jest leczona lekami i operacyjnie. Zwyrodnienie plamki żółtej związane z wiekiem Z angielska skracana do AMD (Age-Related Macular Degeneration). Częściej występuje u kobiet. Może być wywołana m.in. przez nadciśnienie tętnicze, palenie papierosów i wieloletnie narażenie na światło. Bardzo poważnym zagrożeniem jest prowadzenie niezdrowego i siedzącego trybu życia przez osoby otyłe. W przypadku rozwinięcia się choroby: pacjenci najczęściej najpierw zauważają skrzywienie tekstu podczas czytania mogą wystąpić problemy w prowadzeniu samochodu i w rozróżnianiu szczegółów w centrum pola widzenia powstaje mgła, mroczki, rozmywa się obraz. W zależności od odmiany i rozwinięcia choroby leczy się ją lekami i operacyjnie. Brak leczenia prowadzi do ślepoty! Retinopatia cukrzycowa Jest groźnym powikłaniem cukrzycy typu I. Powoduje problemy w prawidłowym funkcjonowaniu naczyń krwionośnych, które odżywiają oko (retinopatię). Oznacza to, że: w wyniku niedokrwienia w oku powstają nowe naczynia krwionośne, które jednak są słabe i podatne na przerwanie naczynia mogą pękać, powodować wybroczyny, a nawet krwotok wymaga kontrolowania cukrzycy, a w poważniejszym stanie – operacji oka. Prezbiopia To po prostu starczowzroczność. Nie jest uznawana za chorobę. Naturalne zmiany fizjologiczne są spowodowane wiekiem. Można spowolnić jej postęp i korygować widzenie odpowiednio dobranymi szkłami korekcyjnymi. Bardzo ważne znaczenie ma odpowiednia profilaktyka chorób oka. Zalecenia dla zdrowych oczu Na stan zdrowia oczu wpływa nie tylko wiek pacjentki lub pacjenta. By zadbać o oczy, stosuj się do poniższych wskazówek. Nie lekceważ objawów, nie mów sobie „to przecież normalne w tym wieku”. Jeśli źle widzisz nawet mimo okularów, koniecznie zbadaj oczy! Nie pal. Palenie papierosów uszkadza nie tylko płuca, ale i oczy! Kontroluj oczy. Po 45 roku życia badaj się u okulisty przynajmniej raz do roku. Uważaj zwłaszcza, jeśli chorujesz na nadciśnienie tętnicze, cukrzycę, masz nadwagę. Jedz zdrowo. Wybieraj produkty bogate w luteinę odpowiedzialną za ochronę naczyń włosowatych siatkówki (jarmuż, szpinak, borówka amerykańska, natka pietruszki, brokuły, cukinia), kwasy omega-3 (łosoś, makrela i tuńczyk), cynk, karotenoidy i witaminy A, C i E. Jak mówią okuliści: oczy są zwierciadłem diety pacjenta. Ruszaj się. Maszeruj, spaceruj, wykonuj jakikolwiek wysiłek fizyczny o umiarkowanej intensywności, który usprawni krążenie krwi. Przynajmniej trzy razy w tygodniu. Prawidłowe krążenie poprawia funkcjonowanie oczu. Chroń oczy. Używaj okularów przeciwsłonecznych, kiedy to konieczne. Noś okulary korekcyjne dobrane do swoich potrzeb. Pomogą Ci w tym optometrysta i optyk. Przyzwyczajenie do tych samych okularów od lat to zły nawyk!
Żmija ukąsiła? Tak trzeba zareagować
Ukąszenia żmii zdarzają się rzadko i nie są śmiertelne. Mogą być jednak groźne dla dzieci i osób starszych. Co zrobić w sytuacji, kiedy do nich dojdzie? Węże jadowite występują głównie w tropikach. Można je jednak spotkać na całym świecie. W Polsce mamy tylko jeden gatunek takich węży – żmiję zygzakowatą – która jest pod całkowitą ochroną. Gdzie można spotkać żmiję W Polsce żmije występują na terenie całego kraju. Wybierają siedliska o chłodnym mikroklimacie. Są często spotykane na obrzeżach lasów, podmokłych łąkach, polanach leśnych czy halach górskich. Chętnie przebywają pod kamieniami, krzewami lub wśród korzeni drzew. Lubią też wygrzewać się w słońcu. Jak rozpoznać żmiję Żmija występuje w kilku odmianach: czarnej, szarej i brunatnej. Na grzbiecie ma wyraźny zygzak, który jest ciemniejszy od barwy podstawowej. Osiąga długość ok. 80 cm. Ma płaską głowę o trójkątnym zarysie, która jest wyraźnie oddzielona od reszty ciała. Łuski na głowie tworzą wzór przypominający literę X, Y lub V. Ma pionowe źrenice. Chcąc wystraszyć przeciwnika, głośno syczy. Gdy dojdzie do ukąszenia Żmija zapada w sen zimowy, dlatego ukąszenia zdarzają się tylko w ciepłych miesiącach. Najbardziej niebezpieczne są wiosenne ukąszenia, kiedy wąż obudzi się ze snu. Żmija jest aktywna tylko w ciągu dnia. Nigdy nie atakuje pierwsza, przed ludźmi zwykle ucieka. Kąsa tylko w ostateczności, gdy ktoś próbuje ją chwycić lub zadaje jej ból. Najwięcej przypadków pokąsania przez jadowite węże zdarza się podczas próby ich schwytania, zabicia lub wypuszczenia. Podczas kąsania żmija wprowadza w organizm człowieka jad. Najbardziej niebezpieczne są zranienia w okolicy szyi i twarzy. Zazwyczaj jednak ukąszenia dotyczą stóp i łydek oraz dłoni i przedramion. Ukąszenie jest najbardziej niebezpieczne dla dzieci i osób starszych, dla dorosłego bardzo rzadko może być śmiertelne. Następstwa pokąsania zależą od miejsca zranienia, ilości wprowadzonego jadu i stanu zdrowia osoby poszkodowanej. Ilość wstrzykniętego jadu zależy od: Stres, niepokój czy aktywność ruchowa mogą pogorszyć stan zdrowia ukąszonego. Jak rozpoznać ukąszenie W miejscu ukąszenia przez żmiję powstaną charakterystyczne ranki – dwa ślady po zębach jadowych. Odczujemy też miejscowy ból. Jeśli wąż wstrzyknął jad, to dodatkowo mogą wystąpić: U dzieci objawy są bardziej nasilone, często dochodzi do utraty przytomności. Jeśli do około 10 minut od kontaktu ze żmiją nie pojawi się ani obrzęk, ani zaczerwienienie w okolicy ukąszenia, można podejrzewać, że jad nie został wpuszczony. Jak zareagować po ukąszeniu Jeśli dojdzie do ukąszenia, osoba poszkodowana i udzielająca pomocy powinny zachować spokój. Podczas udzielania pierwszej pomocy: Po ukąszeniu przez żmiję wskazana jest wizyta w szpitalu lub wezwanie karetki. Może się okazać, że konieczne będzie podanie surowicy i zastrzyku chroniącego przed tężcem. W 30–60 proc. przypadków żmija kąsa na sucho (bez wstrzyknięcia jadu). Wtedy też warto skonsultować się z lekarzem. Istnieje możliwość wystąpienia opóźnionej reakcji na jad. Widywane w filmach wysysanie jadu z rany nie ma najmniejszego sensu i nie należy tego robić. Większość węży w Polsce nie jest jadowita. Jednak każdy z nich może boleśnie ukąsić. Jak uniknąć ukąszenia
