Od czego zależy odporność organizmu?
W sezonie jesienno-zimowym szczególnie zwracaj uwagę na wzmocnienie odporności. Zapobiegaj chorobom. Pomoże w tym odpowiednie jedzenie i umiarkowana aktywność fizyczna Na odporność organizmu wpływa wiele czynników, jak np.: Dieta na wzmocnienie odporności W różnych okresach roku odporność może spadać. Szczególnie dzieje się to w sezonie jesienno-zimowymi i wczesną wiosną. Możesz zadbać o siebie i swoich bliskich, pamiętając o zasadach zdrowej diety. Powinna być pełnowartościowa, urozmaicona. Jakie produkty są potrzebne dla wzmocnienia odporności Układ odpornościowy wzmacniają różne produkty. Jedz: 1. dużo warzyw i owoców: Zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia powinniśmy jeść minimum 400 g warzyw i owoców dziennie w co najmniej 5 porcjach. Coraz więcej badań wskazuje, że im więcej warzyw i owoców jemy, tym lepiej dla zdrowia. Szczególnie wzmacniają odporność i chronią przed infekcjami warzywa i owoce zawierające duże ilości Jedz warzywa i owoce sezonowe, ponieważ mają najwięcej odżywczych składników. 2. produkty fermentacji mlekowej Probiotyki znajdują się m.in. w: Nie dopuść do dysbiozy, czyli zaburzeń równowagi mikrobiologicznej w jelitach. Dysbiozę powodują: 3. produkty z witaminą D: Jedz: Jako uzupełnienie diety, do smarowania pieczywa, margaryny miękkie, które w Polsce obowiązkowo są wzbogacane witaminą D a także inne produkty wzbogacane np. napoje roślinne 4. regularne posiłki: Jak urozmaicić dietę W swoim jadłospisie uwzględniaj produkty ze wszystkich grup, aby nie dopuścić do niedoborów. Jedz codziennie: Wypijaj odpowiednią ilości wody, najlepiej z dodatkiem cytryny, imbiru, mięty, owoców. Woda gasi pragnienie, poprawia metabolizm, usuwa toksyny i nawilża skórę. Za małe spożycie wody prowadzi do odwodnienia i do zaburzeń funkcjonowania organizmu: pojawiają się ból i zawroty głowy, zmniejsza się wydolność fizyczna, dochodzi do gorszej koncentracji i wydolności. Jak aktywność fizyczna wzmacnia odporność Codzienna aktywność fizyczna ma wpływ na układ odpornościowy i podatność człowieka na infekcje. Ważna jest systematyczność ćwiczeń. Regularny umiarkowany wysiłek działa pozytywnie na układ odpornościowy: Wysiłek o dużej intensywności (np. intensywne treningi, maratony) może obniżać odporność organizmu. Przejściowy spadek odporności po intensywnym wysiłku: U osób, które podejmują intensywny wysiłek ryzyko infekcji zwiększają też: Jak ćwiczyć podczas choroby Jeśli masz katar lub ból gardła, ćwiczenia o niskiej intensywności Ci nie zaszkodzą. Zaprzestań ćwiczeń, jeśli masz gorączkę, bóle mięśni lub stawów, odwadniające organizm wymioty czy biegunkę oraz kaszel, który utrudnia oddychanie. Ponownie rozpocznij aktywność po dwóch tygodniach od ustąpienia tych objawów i stopniowo zwiększaj intensywność ćwiczeń. Właściwy dobór ćwiczeń Ćwiczenia najlepiej dobieraj indywidualnie, aby one stymulowały Twoją odporność. Staraj się zachować umiarkowaną aktywność codziennie przez co najmniej 40 minut. Nie doprowadzaj do przemęczenia. Pamiętaj, że:
3 najczęstsze nowotwory kobiet
Październik jest miesiącem świadomości raka piersi. Z tej okazji namawiamy kobiety na badania profilaktyczne, które umożliwiają wykrycie nowotworów na wczesnym etapie, co zwiększa szanse na wyleczenie 3 najczęstsze nowotwory Polek to nowotwory: Ale mimo że najwięcej kobiet w Polsce choruje na raka piersi, to najwięcej umiera na raka płuca. Dlaczego? Rokowanie w nowotworze złośliwym płuca jest gorsze niż w raku piersi, często jest wykrywany w zaawansowanym stadium, kiedy szanse na wyleczenie są już znacząco mniejsze. Drugie i trzecie miejsca pod kątem umieralności kobiet w Polsce zajmują kolejno nowotwory piersi i jelita grubego. Profilaktyka raka piersi Od wczesnych lat pamiętaj o samobadaniu piersi. Rób to regularnie, dzięki czemu wyczujesz ewentualną różnicę między badaniami. Co miesiąc, najlepiej od 3. do 5. dnia po miesiączce. Jeśli coś Cię zaniepokoi, umów się na wizytę do ginekologa – nie czekaj. Niepokojące są zwłaszcza zgrubienia, wydzielina z sutka, obrzęk lub zaczerwienienie piersi. Do ginekologa nie potrzebujesz skierowania. Regularnie wykonuj USG piersi. Jest szczególnie ważne, jeśli w Twojej rodzinie był nowotwór piersi – np. chorowała Twoja mama. Na to badanie potrzebujesz skierowanie. Bądź czujna w okresie okołomenopauzalnym. Zmienia się wówczas gospodarka hormonalna, co znacznie zwiększa ryzyko nowotworu piersi. Jeśli jesteś w wieku między 45 a 74 lat, skorzystaj z bezpłatnego badania mammograficznego, na które nie potrzebujesz skierowania. Dowiedz się więcej o programie profilaktyki raka piersi. Profilaktyka raka płuc Za nowotwory płuc w zdecydowanej większości odpowiada palenie tytoniu – zarówno czynne, jak i bierne. Dlatego najskuteczniejszą metodą zmniejszenia zachorowalności na raka płuca jest zmniejszenie narażenia na działanie szkodliwych składników dymu tytoniowego. Dla osób szczególnie zagrożonych rakiem płuca opracowany został program profilaktyki raka płuca. Ma na celu wzrost wiedzy na temat raka płuca oraz wykrywanie go na wczesnym etapie za pomocą niskodawkowej tomografii komputerowej (NDTK). Możesz się do niego zgłosić, jeśli masz: Profilaktyka raka jelita grubego Ryzyko rozwoju raja jelita grubego jest większe u: Zapadalność na raka jelita grubego wzrasta z wiekiem. Rak rozwija się bardzo długo, nawet kilkanaście lat. Dlatego po ukończeniu 50 lat warto wykonać kolonoskopię. A jeśli w Twojej najbliższej rodzinie ktoś chorował na ten nowotwór – zgłoś się na badanie wcześniej, ponieważ jesteś w grupie ryzyka. Otrzymasz je od swojego lekarza podstawowej opieki zdrowotnej. Kolonoskopia pozwala na: Zasady profilaktyki nowotworowej Przestrzegaj najważniejszych zasady profilaktyki nowotworowej:
Andropauza – kiedy mężczyzna przekwita?
Z wiekiem się zmieniasz. Kobieta przekwita i po menopauzie, czyli ostatniej miesiączce, traci zdolności rozrodcze. Mężczyzna nie traci płodności, ale przechodzi okres andropauzy Zwykle po 50. roku życia zmniejsza się produkcja męskich hormonów płciowych (androgenów), w tym testosteronu. Często już od 40 roku zaczyna się okres przekwitania. Objawy andropauzy nie są tak wyraźne, jak podczas klimakterium u kobiet i nie są tak groźne dla zdrowia. Mogą mieć różne natężenie. Męskie klimakterium Andropauza bywa nazywana męskim klimakterium, zespołem niedoboru androgenów lub polihormonalnym zespołem psychoendokrynologicznym wieku średniego. Zazwyczaj następuje spadek poziomu wielu hormonów jednocześnie. Hormony to substancje chemiczne, które wydzielają gruczoły. Regulują pracę wszystkich komórek w ludzkim ciele. Przekwitanie u mężczyzn prowadzi do pogorszenia procesów fizycznych i umysłowych oraz zmniejszenia aktywności seksualnej. Androgeny to hormony płciowe przeważające u mężczyzn, w niewielkich ilościach występujące także u kobiet. Należy do nich m.in. testosteron. Androgeny odpowiadają między innymi za kształtowanie się męskich narządów płciowych i wykształcenie tzw. wtórnych cech płciowych, jak męski typ budowy ciała, owłosienie, głos. Testosteron to główny męski hormon androgenny, od którego zależy osiągnięcie dojrzałości płciowej oraz powstanie charakterystycznych męskich cech płciowych (np. tzw. jabłka Adama czy męskiego typu owłosienia). Jest istotny dla pobudzania i utrzymania funkcji seksualnych mężczyzny. Wytwarzany jest w jądrach. Andropauza, czyli zespól niedoboru androgenów (w tym testosteronu) to okres przekwitania u mężczyzny, kiedy obniża się stężenie męskich hormonów płciowych (androgenów). Mężczyzna zachowuje płodność pomimo zmian w organizmie. Męski okres przekwitania może trwać kilka lat. Zaczyna się na długo przed występowaniem objawów. Andropauza zazwyczaj zaczyna się po 40. roku życia i postępuje stopniowo. Stężenie testosteronu u niektórych mężczyzn może zacząć spadać nawet w wieku 30-35 lat. Sprzyja temu nadwaga i otyłość. Łysienie androgenowe u mężczyzn ma około 50% panów w wieku 50-60 lat. Pierwsze objawy pojawiają się w okresie dojrzewania. Ma to związek z gospodarką hormonalną. Diagnoza andropauzy W diagnostyce andropauzy istotne jest badanie poziomu testosteronu. Czy przechodzisz proces andropauzy, oceni lekarz. Pomaga mu w tym również test – tzw. kwestionariusz Morleya. Są w nim pytania o zdrowie fizyczne i psychiczne, intymne, zawodowe. Zespół niedoboru testosteronu u mężczyzn może wywoływać: W okresie andropauzy mężczyzna powinien co najmniej raz w roku odwiedzać lekarza urologa. Możesz iść także do androloga. Jeśli cierpisz na zaburzenia seksualne, poradź się lekarza seksuologa.
Jak pomóc dziecku z otyłością
Otyłość, czyli nieprawidłowe i nadmierne nagromadzenie tkanki tłuszczowej, zagraża zdrowiu dziecka. To choroba wymagającą leczenia, a nie problem estetyczny. Nadmierna masa ciała na ogół pojawia się wtedy, gdy dziecko nie zużywa energii (kalorii) przyjętej w posiłkach np. ze względu na zbyt małą aktywność fizyczną. Organizm gromadzi wówczas nadmiar energii w tkance tłuszczowej. Raport Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) wskazał, że nadwaga i otyłość występuje u 33% polskich dzieci w wieku 7-9 lat. Niepokojący jest też dynamiczny wzrost liczby dzieci z otyłością znacznego, czyli II i III stopnia, która predysponuje do rozwoju groźnych powikłań. Czy to już otyłość? Aby, mieć pewność, że dziecko odpowiednio się rozwija, warto regularnie wykonywać bilanse zdrowia dziecka. To bezpłatne badania, które przeprowadza pediatra lub lekarz rodzinny na różnych etapach życia dziecka – od 1. tygodnia do ukończenia 19 lat. Pozwalają wykryć wady rozwojowe i choroby. Między innymi diagnozują nadwagę i otyłość. Dlaczego moje dziecko jest otyłe? Na to, że dziecko boryka się z otyłością, składa się wiele czynników, na które możesz mieć wpływ: Do przyczyn rozwoju otyłości zaliczają się też: Ważne! U otyłego przedszkolaka prawdopodobieństwo pozostania otyłym w przyszłości jest ponad czterokrotnie większe niż u jego rówieśników o prawidłowej masie ciała. Nie lekceważ problemu Konsekwencje zdrowotne dziecięcej otyłości mogą ujawnić się w każdym wieku zarówno w dzieciństwie, wieku nastoletnim, jak i w życiu dorosłym. Otyłość w dzieciństwie może prowadzić do rozwoju: Otyłe dzieci mogą mieć niższą samoocenę Otyłość wpływa negatywnie nie tylko na ciało, ale i na psychikę młodego człowieka. Dzieci z nadmierną masą ciała mają często niską samoocenę, bywają wyśmiewane przez kolegów i koleżanki. W efekcie cierpiący na otyłość nastolatek może stopniowo tracić pewność siebie, stawać się lękliwy. Może mieć problemy z zawieraniem nowych znajomości, a z czasem może zamykać się w sobie. Diagnoza Na Oddziale Pediatrycznym w Szpitalu Miejskim w Rudzie Śląskiej można wykonać diagnostykę otyłości. Diagnostyka trwa 2-3 dni i obejmuje badania laboratoryjne, konsultacje z lekarzem, dietetykiem, fizjoterapeutą oraz wizyty kontrolne. By zostać przyjętym niezbędne jest skierowanie od lekarza. Szczegóły pod numerem telefonu: 32 344 08 28
Co to jest RSV?
RSV – czyli syncytialny wirus oddechowy jest powszechnym wirusem, który atakuje układ oddechowy. Zakażenia RSV występują sezonowo, zwykle w okresie od jesieni do wiosny. RSV leczy się objawowo, nie ma celowanej terapii przeciwwirusowej. Przed zakażeniem chroni szczepionka, a w przypadku małych dzieci dodatkowo przeciwciała monoklonalne. Osoby dorosłe można zaszczepić w czasie całego sezonu infekcyjnego, ale najlepiej przed jego rozpoczęciem. Trwa on zwykle od października lub listopada do kwietnia lub maja. Na RSV można chorować więcej niż raz. Wirus przenosi się: Dlaczego i dla kogo RSV jest groźny Na RSV każdy może zachorować, ale choroba jest najgroźniejsza dla: Najczęstszym powikłaniem jest: Po przechorowaniu może utrzymywać się nadwrażliwość oskrzeli. RSV jest najczęstszą przyczyną zapalenia oskrzelików i płuc u dzieci w wieku poniżej 1 roku życia. Najważniejszym czynnikiem ryzyka ciężkiego przebiegu są: U osób z osłabionym układem immunologicznym, w tym osób starszych, osób z chorobami płuc, serca lub chorujących na cukrzycę, zakażenie RSV może prowadzić do ciężkiego przebiegu choroby i wymagać hospitalizacji. RSV może powodować ciężkie choroby układu oddechowego. Najczęściej z powodu zakażenia RSV hospitalizowane są osoby z chorobami współistniejącymi, takimi jak cukrzyca oraz przewlekłe choroby serca i płuc. Do grup ryzyka ciężkiego przebiegu i powikłań zakażenia RSV u dorosłych należą osoby: Każdego roku w Europie RSV przyczynia się do ponad 270 tys. hospitalizacji i około 20 tys. zgonów następujących w szpitalu wśród osób dorosłych w wieku 60 lat i starszych. Szacuje się, że każdego roku w tych populacjach odnotowuje się około 3 mln przypadków ostrego zakażenia dróg oddechowych wywoływanego przez RSV. Komu zaleca się szczepienia Szczepienia przeciw RSV są szczególnie zalecane: Uodpornienie bierne niemowląt i noworodków polega również na podaniu przeciwciał monoklonalnych, aby zapobiegać chorobie dolnych dróg oddechowych wywołanej przez RSV. To gotowe przeciwciała podawane niemowlętom w zastrzyku. Chronią je przed wirusem RSV przez kilka miesięcy. Dzieci powinny być zabezpieczone w pierwszym dla nich sezonie występowania zakażeń RSV. Szczepienie matki przeciw RSV w ciąży nie powinno być powodem wykluczenia dziecka z profilaktyki biernej za pomocą przeciwciała monoklonalnego. Szczepionki przeciw RSV Szczepionki przeciw RSV należą do grupy szczepionek inaktywowanych (zabitych). W Polsce dostępne są 2 różne szczepionki przeciw RSV: Abrysvo i Arexvy. Szczepionka Abrysvo może być podawana: W pozostałych grupach wieku szczepionka jest odpłatna. Szczepionka Arexvy może być podawana: Obecnie ta szczepionka we wszystkich wskazaniach jest odpłatna. Po szczepieniu najczęściej obserwowane są takie niepożądane odczyny poszczepienne, jak: ból w miejscu wstrzyknięcia, zmęczenie, bóle mięśni, bóle głowy, bóle stawów. Te objawy mijają w ciągu kilku dni. Źródło: pacjent.gov.pl
11 sygnałów, które wskazują na alzheimera
Alzheimer nie jest naturalnym skutkiem starzenia się, jak się często uważa, choć wiek jest istotnym czynnikiem ryzyka. To zwyrodnienie układu nerwowego, które prowadzi do otępienia. Jak rozpoznać chorobę? Choroba Alzheimera stanowi 60–65% przypadków otępienia. W jej przebiegu dochodzi do zniszczenia komórek mózgu. Początkowo choroba Alzheimera charakteryzuje się utratą pamięci krótkotrwałej, trudnością ze znalezieniem właściwych słów i zmianami osobowości oraz nastroju. W miarę postępu choroby, stopniowo pogarsza się pamięć długotrwała, umiejętność czytania, rozumowania i komunikacji z innymi ludźmi. Kilka faktów statystycznych: Jak rozpoznać pierwsze objawy? Choroba zaczyna się wiele lat przed pojawieniem się objawów. Pierwszymi sygnałami mogą być zmiany w zakresie sprawności intelektualnej, funkcjonowania i zachowania oraz zaburzenia pamięci. Następnie pojawiają się zaburzenia mowy, charakteryzujące się zapominaniem słów, znaczne zaburzenia zachowania i pamięci oraz omamy i urojenia. Kolejne objawy to agresja, znaczne ograniczenia ruchowe, brak kontaktu werbalnego, zaburzenia snu i łaknienia, niekontrolowanie czynności fizjologicznych. Objawy, które mogą oznaczać demencję, to najczęściej: zaniki pamięci – częste powtarzanie pytań w krótkich odstępach czasu, zapominanie, problemy z przypomnieniem sobie niedawnych wydarzeń trudności w wykonywaniu dobrze znanych czynności problemy z mową – trudności w odnajdywaniu słów lub ograniczenia w rozumieniu mowy dezorientacja w czasie i miejscu – np. gubienie się trudności z koncentracją i podejmowaniem prostych decyzji słaba lub obniżona zdolność oceny sytuacji – przy robieniu zakupów, zarządzaniu pieniędzmi, błędy w liczeniu i sprawności umysłowej, trudności z ustaleniem bieżącej daty kłopoty ze znajdowaniem rzeczy odkładanie rzeczy w niewłaściwe, nietypowe miejsca zmiany nastroju i zachowaniu – drażliwość, obojętność, apatia, depresja, brak dbałości o osobistą higienę trudności w rozumieniu informacji wizualnej i przestrzennej – niewielkie zaburzenia w poruszaniu się i postawie ciała, spowolnienie ruchowe, trudności w rysowaniu, zmiana pola widzenia, drżenie spoczynkowe, sztywność mięśni (zespół parkinsonowski) wycofanie się z życia społecznego i zawodowego. Jak zdiagnozować alzheimera? Diagnostyka najczęściej zaczyna się w gabinecie lekarza rodzinnego (podstawowej opieki zdrowotnej). Lekarz: analizuje stan zdrowia pacjenta jeśli zajdzie taka potrzeba, kieruje do specjalisty (neurologa lub psychiatry) albo do szpitala. Można także zacząć diagnostykę bezpośrednio u lekarza psychiatry, do którego nie jest potrzebne skierowanie. Im wcześniej choroba zostanie zdiagnozowana, tym dłużej chory będzie mógł świadomie uczestniczyć w życiu społecznym i rodzinnym. Nie ma pojedynczego badania, które pozwoliłoby na rozpoznanie choroby Alzheimera. Można jednak postawić diagnozę kliniczną z dokładnością nawet do 90%. W tym celu przeprowadza się badania u kilku specjalistów: wizyta u neuropsychologa – który ocenia ogólny poziom sprawności intelektualnej oraz przebieg poszczególnych procesów poznawczych wizyta u neurologa – który rozpoznaje przyczynę narastających zaburzeń procesów poznawczych i wyklucza inne niż alzheimer przyczyny otępienia. Neurolog będzie sprawował opiekę medyczną nad chorym w poradni chorób neurodegeneracyjnych, zaburzeń pamięci (nazwy poradni mogą się różnić) badanie neuroobrazowe ośrodkowego układu nerwowego poprzez komputerowe badanie tomograficzne lub badanie rezonansem magnetycznym – które wyklucza konkretne przyczyny zaburzeń funkcji poznawczych (np. guz)oraz określa anatomiczną lokalizację nieprawidłowych zmian wizyta u psychiatry – który na wczesnym etapie choroby ocenia sprawność chorego na podstawie wywiadu, oceny opiekuna i obserwacji w czasie badania. Psychiatra zajmuje się oceną i leczeniem zaburzeń zachowania, wskazując na mechanizmy ich powstawania. Psychiatra będzie udzielał odpowiedzi na pytania opiekuna i wspomagał go w zorganizowaniu spraw formalnych, związanych z opieką (zaświadczenia lekarskie, skierowania na konsultacje i do szpitala, recepty i informacje o pomocy społecznej). Jak leczyć alzheimera? Żadne środki farmakologiczne nie spowodują wyleczenia choroby Alzheimera. Wczesna diagnoza pozwala jednak na wdrożenie leczenia objawowego, które ma na celu spowolnienie choroby i łagodzenie jej skutków. W celu uzyskania efektu terapeutycznego bardzo istotne jest przyjmowanie leków regularnie, w określonej dawce, zapewniając ich stały poziom we krwi. W Polsce obecnie dysponujemy takimi samymi lekami, jakie są dostępne na świecie. Najbardziej skuteczna terapia w chorobach otępiennych to przestrzeganie zdrowej diety, dbałość o serce, a także podtrzymywanie aktywności fizycznej, intelektualnej i socjalnej. Źródło: pacjent.gov.pl
Środki z KPO dla Szpitala Miejskiego w Rudzie Śląskiej!
Nasz wniosek pt. „Transformacja Cyfrowa Szpitala Miejskiego w Rudzie Śląskiej” przeszedł pozytywnie ocenę w ramach Krajowego Planu Odbudowy! Aplikowaliśmy o 9 milionów złotych dofinansowania. Co planujemy? Nowe komputery i infrastruktura:✅ Nowoczesne stacje robocze z monitorami dla personelu✅ Wydajne serwery i macierze do przechowywania danych Systemy informatyczne:✅ Rozbudowa systemu HIS o nowe moduły medyczne✅ Całkowicie nowy system CIS dla oddziałów intensywnej terapii Sztuczna inteligencja i cyfryzacja:✅ AI wspomagające decyzje diagnostyczne lekarzy✅ Digitalizacja dokumentacji medycznej od 2023 roku✅ Wzmocnienie cyberbezpieczeństwa szpitala
Klimakterium i menopauza
Okres rozrodczy kobiety trwa około 30 lat. Przekwitanie, czyli klimakterium, zaczyna się kilka lat wcześniej niż wystąpi ostatnia miesiączka – czyli menopauza. To czas wielu zmian w organizmie kobiety W okresie przekwitania następują nieodwracalne zmiany hormonalne. W ich wyniku kobieta nie może już zajść w ciążę. Ostatnia miesiączka u kobiet najczęściej występuje między 45 a 55 rokiem życia. W okresie klimakterium zmienia się gospodarka hormonalna kobiety. Szczególnie zwracaj uwagę na profilaktykę i częste badania. Zwiększa się bowiem ryzyko zachorowania na: Sprawdź, jakie badania są zalecane w Twoim wieku. Wejdź na stronę Akademia NFZ do kalendarza badań. Przekwitanie, czyli klimakterium Każda kobieta inaczej przeżywa ten okres życia. Zmiany w czasie przekwitania wiążą się często z objawami, które bywają uciążliwe dla kobiety. Klimakterium często towarzyszy wzrost masy ciała i zmniejszone zapotrzebowanie na życie seksualne (spadek libido – czyli pociągu seksualnego). Objawy przekwitania mogą trwać nawet do kilku lat po ostatniej miesiączce. Możesz doświadczać: Lekarz może zalecić Ci hormonalną terapię zastępczą (HTZ). Przepisze wtedy hormony płciowe, aby zmniejszyć objawy przekwitania, jeśli uzna to za niezbędne. Poinformuje Cię też o ubocznych skutkach przyjmowania tych leków, abyś mogła podjąć świadomą decyzję o ich stosowaniu. Menopauza, czyli ostatnia miesiączka Menopauza jest wynikiem naturalnego procesu fizjologicznego u każdej kobiety. W trakcie przekwitania jajniki zmniejszają swój rozmiar i ograniczają wydzielanie hormonów: Przez to ustaje miesiączka i zdolności rozrodcze. Jest to proces nieodwracalny. Zmniejszenie poziomu hormonów i starzenie się organizmu wywołują objawy przekwitania. W okresie klimakterium miesiączki mogą być nieregularne i pojawiać się coraz rzadziej. Jeśli ostatnią miesiączkę miałaś rok temu i jej brak nie wynika z choroby, ciąży lub jakichś zaburzeń – to znaczy, że była to menopauza. Jeśli zaobserwujesz u siebie plamienie, krwawienie lub inne niepokojące objawy po menopauzie – czyli ponad 6 miesięcy od ostatniej miesiączki – skontaktuj się z lekarzem! Gdy menopauza pojawi się u Ciebie przedwcześnie, czyli przed 40. rokiem życia, lekarz może zlecić Ci dodatkowe badania. Przedwczesną menopauzę wywołują:
Światowy Dzień Bezpieczeństwa Pacjenta
17 września obchodzony jest Światowy Dzień Bezpieczeństwa Pacjenta. Celem tego dnia jest podniesienie świadomości na temat bezpieczeństwa pacjentów w opiece zdrowotnej i promowanie działań mających na celu minimalizację ryzyka związanego z leczeniem. To także ograniczenie działań niepożądanych terapii i szkód powstałych na skutek nieprawidłowego leczenia. Jako pacjent masz prawo do opieki zdrowotnej świadczonej z należytą starannością, zgodnie z aktualnymi standardami medycznymi. Świadome i aktywne uczestnictwo w procesie leczenia pozwala nie tylko zadbać o własne bezpieczeństwo, ale także przyczynia się do poprawy funkcjonowania całego systemu opieki zdrowotnej. Warto zatem znać swoje prawa, obowiązki oraz przysługujące uprawnienia. Jeśli uważasz, że twoje prawa jako pacjenta zostały naruszone, możesz złożyć wniosek o wszczęcie postępowania wyjaśniającego do Biura Rzecznika Praw Pacjenta. Szczegółowe informacje na temat praw pacjenta dostępne są: – na stronie Rzecznika Praw Pacjenta, – na stronie Narodowego Funduszu Zdrowia, – w ustawie o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, – w ustawie o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, – w ustawie o działalności leczniczej.
Przewodnik dla chorych na stwardnienie rozsiane
Dowiedziałeś się, że chorujesz na stwardnienie rozsiane? Powstał poradnik, który pomoże Ci zrozumieć i leczyć chorobę oraz z nią żyć Stwardnienie rozsiane (SM) w większości rozpoznawane jest u młodych dorosłych, znacznie częściej u kobiet. O chorobie dowiadują się, gdy rozwija się ich kariera zawodowa lub ją planują, gdy robią plany życiowe, dotyczące także rodziny i macierzyństwa. Pojawiają się wówczas niepewność i lęk. Jeśli jesteś w tej sytuacji, poradnik będzie dla Ciebie ogromnym wsparciem. Znajdziesz w nim bowiem odpowiedzi na wiele pytań, jakie pojawiają się w pierwszych dniach po diagnozie. Wiedza ta pomoże Ci stawić czoła chorobie. Według potocznego określenia SM to „choroba o tysiącu twarzy”, co oznacza, że u każdego może przebiegać inaczej. Do najczęstszych objawów należą: ■ nagłe, najczęściej przemijające zaburzenia widzenia (zamglenia wzroku, ubytki w poluwidzenia, podwójne widzenie, osłabienie ostrości widzenia, zaburzenia widzenia barw, bólgałek ocznych, mroczki, oczopląs)■ zaburzenia czucia (mrowienie, drętwienie, kłujący ból, wrażenie przebiegającego prąduwzdłuż kręgosłupa i kończyn)■ przewlekłe zmęczenie■ zaburzenia funkcji poznawczych (problemy ze skupieniem się, pamięcią)■ zaburzenia równowagi (zawroty głowy, pogorszenie koordynacji)■ zaburzenia funkcji pęcherza moczowego i jelit (nietrzymanie moczu)■ zaburzenia ruchowe (niedowład)■ zaburzenia mowy■ spastyczność mięśni■ zaburzenia w sferze seksualnej (obniżenie popędu płciowego, impotencja)■ odczuwanie bólu neuropatycznego, psychogennego, zapalnego lub mieszanego Pobierz Poradnik Stwardnienie Rozsiane – przewodnik pacjenta Diagnoza – i co dalej? Nie ma jeszcze lekarstwa, które mogłoby wyleczyć ze stwardnienia rozsianego. Na szczęście w ostatnich latach rokowania w SM bardzo się poprawiły. Dostępnych jest coraz więcej leków, trwają badania nad kolejnymi preparatami. W leczeniu stwardnienia rozsianego stosuje się leki modyfikujące przebieg choroby (DMD, skrót z ang. disease modifying drugs). Zmniejszają one częstość oraz siłę rzutów, spowalniają postęp choroby, powstrzymują narastanie niepełnosprawności. Dzięki temu można kontrolować chorobę, opóźnić jej rozwój lub nawet ją zatrzymać. Skuteczność DMD jest największa, gdy leczenie zostanie włączone na początku choroby. Obecnie nie da się cofnąć zmian wywołanych chorobą, natomiast coraz skuteczniej można im zapobiegać Poradnia Neurologiczna w Szpitalu Miejskim w Rudzie Śląskiej – program leczenia stwardnienia rozsianego W poradni przyjmowani są pacjenci dorośli (po ukończeniu 18 roku życia) na podstawie skierowania lekarza POZ lub ambulatoryjnej opieki specjalistycznej. W ramach Poradni Neurologicznej funkcjonuje bezpłatny Program Leczenia Stwardnienia Rozsianego (SM) finansowany ze środków ŚOW NFZ w Katowicach. Rejestracja telefoniczna: 32 344 07 52 Źródło: pacjent.gov.pl
